بررسی تأثیر فوق روان کننده ها بر روی مقاومت بتن های سخت شده

در این پایان نامه مقاومت فشاری و مدول گسیختگی بتن های دارای نسبت های آب به سیمان 35/0 و 45/0 مورد مطالعه قرارگرفته اند. درصد میکروسیلیس در این تحقیق برابر صفر و ده درصد وزن سیمان بوده است. مقدار کل مصالح سیمانی در نسبت های آب به سیمان 35/0 و 45/0 به ترتیب برابر 500 و 400 کیلو گرم در متر مکعب بوده است. در همه طرح اختلاط ها از چهار نوع فوق روان کننده بر پایه ملامین فرمالدئید، نفتالین فرمالدئید، کربوکسیلیک و 2000 on-s به میزان یک درصد وزن سیمان استفاده شده است. جهت تعیین مقاومت فشاری و مقاومت کششی سنین 7، 14، 28 و 90 روزه مد نظر بوده اند و برای هر سن تعداد 3 نمونه ساخته شده است. یعنی در کل 192 نمونه جهت تعیین مقاومت فشاری و 192 نمونه جهت تعیین مقاومت کششی ساخته شده است. مقاومت فشاری بر روی نمونه های مکعبی 10 10 10 سانتیمتری و مقاومت کششی بر روی نمونه های مکعب مستطیلی 40 10 10 سانتیمتری انجام گرفته است. در همه طرح اختلاط ها آزمایش اسلامپ، حباب هوا، غلظت نرمال و زمان گیرش سیمان با انواع فوق روان کننده ها انجام شده است. فوق روان کننده ها باعث تسریع در زمان گیرش اولیه و نهایی سیمان شده اند. در طرح اختلاط های شامل فوق روان کننده 2000 on-s بیشترین مقاومت فشاری، کششی، اسلامپ و کمترین مقدار حباب هوا و در ملامین فرمالدئید کمترین مقاومت فشاری، کششی، اسلامپ و بیشترین مقدار حباب هوا وجود داشت. در همه طرح اختلاط های شامل میکروسیلیس کاهش اسلامپ، کاهش مقدار حباب هوا و افزایش مقاومت فشاری و کششی نسبت به طرح اختلاط های بدون میکروسیلیس وجود داشت. در طرح اختلاط ها افزایش روانی باعث افزایش مقاومت فشاری شده است، ولی در مورد بتن های دارای 2000 on-s و میکروسیلیس این یافته همیشه درست نیست و این موضوع به دلیل حباب زایی کمتر این نوع بتن ها است. بنابراین در افزایش مقاومت فشاری و کششی بتن، حباب زایی موثرتر از روانی است.